Användare:Tqntsigcr

Gdy kryminalista ma przebrac, azali woli odsiedziec kare w wiezieniu czy udac chorego psychicznie i dojsc do szpitala gwoli wariatow - dosc wybiera owo drugie. Gdy McMurphy, rabus natomiast znikomy winny przestepstwa, zostal postawiony poprzednio podobnym wyborem, nie zawahal sie ani chwili. W koncu bedzie mial grzbiet nad glowa zas pokarm bez koniecznosci lamania prawa. Jedyna, zas jak sie dalej okazuje straszna cena, jest kres w osrodku wszystkiego z ludzmi niezrownowazonymi psychicznie. McMurphy w mgnieniu oka przyzwyczaja sie do nowego otoczenia. Wtapia sie w pospolstwo, podoba mu sie zastosowanie wariata, ktorym wszyscy sie zajmuja zas ktory nie musi sie o nitka klopotac. Acz z kazdym dniem zauwaza, ze aura szpitala, podawane leki tudziez traktowanie wyzwalaja w przedtem pewnego rodzaju chorobe umyslowa. Podczas gdy "lekarze" zaczynaja fetowac metody elektrowstrzasow, biedak odkrywa, ze zamierzaja oni go lapac w "szpitalu kiedy dlugo sie przeciwnie da - prawdopodobnie nawet az do smierci. Straszne metody leczenia pacjentow, traktowanie ich podczas gdy podludzi, pogarda i szalenstwo staja sie dla McMurphy'ego nie az do zniesienia. Celuloid przekazuje bardzo trudna prawde w ciagu pomoca najprostszych srodkow przekazu. Pokazanie realiow szpitala dla psychicznie chorych za sprawa pryzmat zycia jego pacjentow oraz lekarzy pokazuje, iz skraj miedzy normalnoscia tudziez oblakaniem praktycznie nie istnieje.